Konferencja Terapeutyczna 2012: retrospektywa

W tym specjalnym raporcie omawiamy Doroczną Konferencję Terapeutyczną Choroby Huntingtona 2012, największe w tym roku spotkanie naukowców poszukujących leków na HD. Wynieśliśmy z niej kilka imponujących tematów przewodnich: szybki postęp w rozwoju leków zaprojektowanych dla HD, pojawienie się podejścia „biologii systemowej” do rozpatrywania choroby jako całości oraz rosnące zrozumienie, które pomaga nam projektować i prowadzić badania mające duży wpływ na HD.

Górzysta pustynia Palm Springs stanowiła dramatyczne tło dla Konferencji Terapeutycznej Choroby Huntingtona 2012. Organizowana przez CHDI, największego fundatora i promotora badań nad HD na świecie, Konferencja gości wielu z najlepszych badaczy HD na świecie, łącząc ich w celu omówienia najnowszych badań i tworzenia cennych współprac w celu dzielenia się swoją wiedzą.

Biologia systemów

Konferencja rozpoczęła się od niezwykłego tematu: skupienia na Biologii Systemów. To abstrakcyjny termin dla prostej idei, że nic w biologii nie dzieje się w izolacji. Jak wie wiele osób, które opiekowały się pacjentem z HD, każdy objaw wpływa na każdy inny objaw, w złożony i nieprzewidywalny sposób. Biologia Systemów to zastosowanie tej idei, że wszystko jest połączone, do naszych badań nad HD – od molekuł i komórek po społeczności.

Komputery i technologia mogą teraz pomóc naukowcom badać znacznie więcej rzeczy niż ludzki mózg może rozważyć jednocześnie. Jako praktyczny przykład, sekwencjonowanie całego genomu kogoś staje się tak łatwe jak testowanie lub mierzenie zmian w jednym genie. Generowanie ogromnych ilości danych jest coraz łatwiejsze – trudne jest przekształcenie tych danych w użyteczne informacje. Jak wykorzystać wszystkie informacje, które możemy zebrać, żeby lepiej zrozumieć HD? Albo – jak przekształcić idee w mądrość?

O to właśnie chodzi w Biologii Systemów – a CHDI weszło w tę dziedzinę na wielką skalę. Zatrudnili nowego Wiceprezesa, Keitha Ellistona, którego zadaniem jest zachęcanie do podejścia Biologii Systemów, żeby jak najlepiej wykorzystać pracę naukowców HD. HDBuzz złapał wywiad z Ellistonem – szukajcie go w przyszłym artykule.

CHDI nawet odświeżyło swoje logo z tej okazji. Simon Noble ujawnił nowe logo – drzewo zrobione z połączonych kół, odzwierciedlające pogląd CHDI, że atomy, geny, komórki i ludzie są fundamentalnie połączeni w poszukiwaniu skutecznych terapii dla HD.

Podejście Biologii Systemów zostało przedstawione w serii wykładów rozpoczętych przez Lee Hooda, (Institute for Systems Biology, Seattle). Hood spędził dekady na stosowaniu technologii do chorób ludzkich, a jego organizacja niedawno bardzo zainteresowała się HD. Jako przykład typu pracy, która jest teraz możliwa, zespół Hooda sekwencjonuje całe genomy wielu rodzin z HD – szukając bardzo rzadkich zmian DNA, które wpływają na to, w jakim wieku zaczynają się objawy HD. Idea jest taka, że jeśli możemy zrozumieć, dlaczego niektórzy ludzie mają późny lub wczesny początek, moglibyśmy zidentyfikować nowe cele do opracowywania leków.

Rozwijając ten temat, Jim Gusella przedstawił swoje prace nad identyfikacją genów wpływających na postęp HD. Zespół Guselli niedawno połączył i przeanalizował ponownie wiele danych, używając nowoczesnych technik statystycznych, aby ponownie ocenić, czy wcześniej zgłoszone 'modyfikatory genetyczne’ wytrzymały próbę czasu. Gusella planuje zastosować metody analizy wykorzystujące wzajemne powiązania genów, aby jak najlepiej wykorzystać prowadzone obecnie szeroko zakrojone badania genetyczne.

Hanchuan Peng (Howard Hughes Medical Institute) zademonstrował jeden imponujący przykład tego, jak Biologia Systemów może wzbogacić nasze zrozumienie. Używając najnowocześniejszej technologii, stworzył niesamowicie szczegółowe mapy 3D robaków zwanych C. elegans, które są powszechnie używane w badaniach genetycznych. Tego typu mapy pomogą nam przejść na poziom, gdzie choroby lub terapie mogą być badane pod kątem tego, jak wpływają na całe sieci komórek.

Wyciszanie genów

Wyciszanie genów to prosta idea z dużym potencjałem jako terapia dla choroby Huntingtona. Leki wyciszające geny – o nazwach takich jak RNAi i ASO – są szyte na miarę, żeby przyłączyć się do cząsteczki przekaźnika, która jest produkowana z genu HD. Gdy lek przylgnie do cząsteczki przekaźnika, produkcja zmutowanego białka jest zmniejszona. Nadzieja jest taka, że pozwoli to neuronom dotkniętym HD na regenerację.

Jak dotąd, wszystkie dowody z prób na zwierzętach wskazują, że leki wyciszające geny są skuteczne i wystarczająco bezpieczne, żeby przejść do prób klinicznych na ludziach. Teraz co najmniej cztery zespoły planują próby testowania różnych leków wyciszających geny u pacjentów z HD. Konferencje Terapeutyczne omawiały wyciszanie genów wcześniej, ale to było inne – tutaj rozmowa dotyczyła praktycznych aspektów doprowadzenia leków do prób na ludziach szybko i bezpiecznie, oraz przewidywania i unikania możliwych pułapek.

Frank Bennett mówił w imieniu Isis Pharmaceuticals, firmy specjalizującej się w lekach wyciszających geny zwanych ASO. ASO to cząsteczka podobna do DNA z jedną nicią zamiast dwóch. ASO rozprzestrzeniają się przez mózg całkiem dobrze, więc Isis planuje wstrzykiwać lek do płynu u podstawy kręgosłupa. To może brzmieć makabryczne, ale pamiętajcie, że alternatywą jest wstrzykiwanie leków do mózgu. Bennett poinformował, że Isis podało już leki ASO wyciszające geny ponad 2000 pacjentom z różnymi chorobami – doświadczenie, które oferuje pewne uspokojenie.

Bennett omówił rozwój leku ASO wyciszającego geny firmy Isis dla choroby Huntingtona. Próba wlewania leku ASO do płynu rdzeniowego małp pokazała, że dotarł do różnych regionów mózgu, szczególnie do kory (to pomarszczona powierzchnia mózgu). Głęboka substancja mózgu, która jest dotknięta wcześnie w HD – prążkowie – otrzymała mniejszą dawkę leku, ale tylko próby na ludziach pokażą nam, czy to wystarczy, żeby zrobić różnicę. Na szczęście lek był dobrze tolerowany i nie powodował żadnych oczywistych szkód – kluczowy krok na drodze do prób u pacjentów.

Obecne działania Isis koncentrują się na lekach, które wyciszają obie kopie genu HD, które wszyscy posiadamy. Jest to łatwiejsze do zrobienia i przetestowania, więc sensowne jest rozpoczęcie od tego podejścia. Isis pracuje również nad lekami, które celują tylko w zmutowany gen, pozostawiając 'normalną’ kopię nietkniętą. Wyhodowali specjalne myszy HD, aby pomóc w testowaniu tych leków 'wyciszających allele’.

Neil Aronin z University of Massachusetts dał pouczającą aktualizację o niektórych wyzwaniach, nad którymi pracuje w obszarze leków wyciszających geny. Aronin jest szczególnie zainteresowany lekami specyficznymi dla alleli, które celują tylko w zmutowany gen. Jak inne grupy pracujące nad wyciszaniem genów, zespół Aronina zaczął skupiać się na praktycznych aspektach prowadzenia prób na ludziach. Zaangażował kolegi neurochirurga, żeby spróbować czegoś nowego i niezwykłego – wykonania operacji mózgu na owcy. Owce mają mózgi prawie tak duże jak ludzkie mózgi, więc są idealne do udoskonalania technik skanowania i chirurgii, które będą potrzebne do dostarczania leków wyciszających geny pacjentom.

Aronin również uważnie myśli o minimalizowaniu możliwych skutków ubocznych leków wyciszających geny. Używając wielkich klocków Lego, zademonstrował, jak cząsteczka leku może zostać rozbita na mniejsze kawałki, z których każdy może nadal wiązać się z cząsteczką przekaźnikową – potencjalnie wyłączając inne geny, których wolelibyśmy nie ruszać. Pogłębienie naszej wiedzy o tym, jak komórki rozkładają leki wyciszające geny, pomoże nam projektować leki minimalizujące te 'niepożądane’ efekty.

Niektóre z najbardziej zaawansowanych wyników jak dotąd w wyciszaniu genów HD zostały niedawno opublikowane przez trójstronny zespół firmy technologii medycznej Medtronic, producenta leków RNAi Alnylam i badaczy z University of Kentucky. Bill Kaemmerer z Medtronic poinformował, że próba kliniczna ich leku i metody dostarczania u pacjentów jest już w zaawansowanej fazie planowania.

Kaemmerer omówił wyzwanie ustalenia, czy lek zadziałał u pacjentów – nie jest to prosta sprawa, ponieważ HD powoduje zmiany powoli, przez lata. Jeśli będziemy mieli szczęście, zobaczymy poprawę w pomiarach klinicznych. Ale to nie jest gwarantowane, nawet jeśli lek działa. Więc potrzebujemy planu zapasowego.

Pomiary biomarkerów mózgu mogą pomóc – chemikaliów uwalnianych, gdy neurony działają nieprawidłowo lub umierają. Jeśli leczenie zmieni poziomy tych chemikaliów biomarkerów, może to dać wskazówkę, czy lek działa. Medtronic proponuje użycie kilku możliwych biomarkerów, żeby pomóc w prowadzeniu ich prób.

Steve Zhang (Sangamo BioSciences) mówił o podejściu 'następnej generacji’ do wyciszania genów przy użyciu leków z palcami cynkowymi. Są to zaprojektowane leki, które mogą przyłączać się bezpośrednio do wybranych sekwencji w naszym DNA. Leki z palcami cynkowymi mogłyby bezpośrednio zapobiegać odczytywaniu genu HD, a nawet – w dalekiej przyszłości – przeprowadzać 'edycję genomu’, aby całkowicie usunąć wadliwy gen. Te techniki są jeszcze dalekie od realizacji, ale świetnie jest wiedzieć, że te ekscytujące technologie są stosowane w HD, dzięki czemu miejmy nadzieję, że zobaczymy ciągłą poprawę naszych możliwości zwalczania choroby.

Sąsiedzi z sąsiedztwa

Wszyscy pokładają wielkie nadzieje w wyciszaniu genów, ale musimy uważać, żeby nie wkładać wszystkich jajek do jednego koszyka. Same leki wyciszające geny mogą nie wystarczyć do całkowitego zatrzymania HD, a większość badaczy uważa, że potrzebne będzie kilka metod leczenia, ukierunkowanych na różne aspekty HD. Dlatego sesja na temat celów 'upstream’ i 'downstream’ była ważna.

Mamy na myśli 'sąsiadów’ tuż przed i po wytworzeniu białka huntingtyny. Pierwszym krokiem do wytworzenia białka jest stworzenie cząsteczki 'przekaźnikowej’ RNA, używając genu HD jako szablonu. Ten proces produkcji RNA jest sąsiadem 'upstream’. Sąsiad po stronie 'downstream’ to to, co dzieje się po wytworzeniu białka: dodawane są znaczniki chemiczne, które zmieniają sposób, w jaki białko jest obsługiwane w komórkach. Ten proces nazywa się modyfikacją potranslacyjną.

Dlaczego skupiać się na tych sąsiadach z sąsiedztwa? Są blisko samego zmutowanego białka, więc małe zmiany w tych procesach mogą być w stanie zrobić dużą różnicę w wielu złych efektach białka.

Melissa Moore (Uniwersytet Massachusetts) wyjaśniła, jak można wykorzystać maszynerię produkcji RNA komórek do leczenia HD. Leki, które bezpośrednio celują w RNA, nie mogą być przyjmowane w formie tabletek i wymagają operacji, aby dostać się do mózgu. Zaletą celowania w maszyny produkujące RNA, zamiast w samo RNA, jest to, że mogłyby zadziałać 'małe cząsteczki’ – rodzaj związków chemicznych, które można przyjmować w formie tabletek.

W praktyce możemy skończyć celowaniem zarówno w przekaz RNA, jak i w mechanizm wytwarzania RNA. Na przykład białko zwane SPT4 zostało niedawno odkryte jako zaangażowane w czytanie długich powtórzeń CAG w naszym DNA. Lek celujący w SPT4 może być w stanie wzmocnić działanie leku wyciszającego geny, żeby pomóc mu celować w zmutowaną kopię genu. Leki działające na mechanizm wytwarzania RNA komórek są już testowane w chorobach takich jak mukowiscydoza, a podobne podejścia są teraz badane w HD.

Naoko Tanese (Uniwersytet Nowojorski) omówiła intrygującą nową rolę białka huntingtyny. Huntingtyna ma wiele funkcji, a nowe są odkrywane cały czas. Zespół Tanese odkrył, że huntingtyna przebywa w towarzystwie kilku cząsteczek przekaźnikowych RNA, co sugeruje możliwość, że jednym z zadań huntingtyny może być 'transportowanie’ RNA w komórkach. Dodając kolejną warstwę intrygującej zagadki, wydaje się, że huntingtyna może nawet transportować swoją własną cząsteczkę przekaźnikową RNA. Zrozumienie podstawowych funkcji huntingtyny jest ważne, gdy zbliżamy się do etapu modyfikowania produkcji i funkcji huntingtyny u pacjentów.

Przechodząc do 'downstream’, czyli następnego sąsiada, Lisa Ellerby dokonała przeglądu zestawu 'znaczników’, które mogą być dodawane do różnych części białka huntingtyny. Różne maszyny molekularne zwane enzymami dodają i usuwają każdy znacznik, w zależności od sytuacji, w jakiej znajduje się komórka.

Skąd wiemy, które znaczniki i które enzymy są najważniejsze? Marcy MacDonald z Massachusetts General Hospital zaproponowała, że moglibyśmy wykorzystać niezwykłą naturę mutacji HD, aby pomóc nam zdecydować. Wiemy, że zmutowane białko huntingtyny staje się bardziej toksyczne, jeśli zawiera więcej bloków glutaminy – każdy odpowiadający jednemu 'CAG’ w genie HD. MacDonald wyprodukowała białka huntingtyny zawierające różne ilości glutaminy. Modyfikacje, które znajdują się w dłuższych białkach, mogą być najważniejsze do skupienia się na nich.

Dimitri Krainc (również z Massachusetts General Hospital) przedstawił aktualizację na temat jednego rodzaju modyfikacji potranslacyjnej, zwanej acetylacją. Dodanie znacznika 'acetylowego’ do białka huntingtyny informuje komórki, aby się go pozbyły poprzez rozpuszczenie. Enzym zwany HDAC4 usuwa znaczniki acetylowe, więc oczekiwalibyśmy, że zmniejszenie aktywności HDAC4 byłoby korzystne. Gdy zespół Krainca wyhodował komórki bez HDAC4, znaleźli sugestie, że usuwanie huntingtyny zostało zwiększone.

Jeden enzym HDAC, sirtuin-1, jest przedmiotem obecnego badania leku w HD. Selisistat – lek, który zmniejsza aktywność sirtuiny-1 – jest testowany w Europie w badaniu o nazwie PADDINGTON. Zespół Krainca odkrył, że lek działa na sirtuin-1, zwiększając znakowanie acetylowe, zgodnie z oczekiwaniami. Opublikowane wyniki pierwszej fazy badania miejmy nadzieję powiedzą nam więcej.

Małe jest piękne

Poszukiwacze leków są trochę obsesyjni na punkcie małych cząsteczek. Duże lub złożone związki chemiczne zwykle nie nadają się na dobre leki, ponieważ są zazwyczaj niestabilne i mają trudności z dostaniem się do mózgu. Dlatego idealny lek to mała cząsteczka, która trafia w wybrany cel. Twórcy leków dokonują wielu chemicznych modyfikacji, aby zmaksymalizować pożądane właściwości i zmniejszyć skutki uboczne.

Jednym z celów, w którym rozwój leków znacznie posunął się do przodu w ciągu ostatniego roku, jest inhibicja fosfodiesterazy (PDE). Vahri Beaumont z CHDI i Chris Schmidt z Pfizera wspólnie przedstawili wyniki swojej współpracy. W zeszłym roku słyszeliśmy o synapsach – chemicznych połączeniach, które przekazują sygnały między neuronami – i enzymach PDE, które rozkładają cząsteczki sygnałowe po drugiej stronie synaps. Wiemy, że funkcja synaptyczna ulega zaburzeniu w HD i że wydaje się to związane z funkcjonowaniem enzymów PDE. Ponieważ połączenia są najważniejsze w mózgu, mamy nadzieję, że przywrócenie funkcji synaptycznej może poprawić objawy HD – a jeśli będziemy mieć szczęście, może również spowolnić proces degeneracyjny.

Istnieje wiele enzymów PDE, a dokładne badania zidentyfikowały PDE9 i PDE10 jako te, które są najbardziej zaangażowane w HD i najbardziej prawdopodobne do bycia potencjalnymi celami dla leków. Poprzez badanie żywych skrawków mózgu myszy z HD, możemy zidentyfikować nieprawidłowe zachowanie elektryczne. Beaumont poinformował, że użycie leków do hamowania PDE 9 i 10 przywróciło korzystne właściwości elektryczne w tych skrawkach mózgu. Kusząco, obejmowało to poprawę w dłuższych funkcjach, które uważa się za podstawę uczenia się i pamięci.

Schmidt ogłosił starannie przemyślany plan Pfizera dotyczący postępu inhibitorów PDE do badań na ludziach. PDE10, bardziej obiecujący cel, jest priorytetowym kandydatem. Najpierw Pfizer przeprowadzi badania na zwierzętach, sprawdzając bezpieczeństwo i skuteczność leku. Nie możemy kroić ludzkich mózgów i wkładać do nich elektrod, więc będziemy potrzebować biomarkerów, aby uzyskać wczesne pojęcie, czy lek robi to, czego chcemy. To ta sama zasada, o której wspomnieliśmy wcześniej w przypadku prób wyciszania genów. Dla Pfizera oznacza to opracowanie nowych technik obrazowania mózgu, aby przyjrzeć się funkcjonowaniu synaps u ludzi.

Harmonogram Pfizera dla inhibitora PDE10 obejmuje badania na ludziach pod koniec 2012 roku i większe 6-miesięczne badanie planowane na lata 2013-14. „Nie chodzi o bezmyślne rzucenie się w badanie… ale o eksperyment kliniczny,” powiedział Schmidt, „więc niezależnie od tego, czy się powiedzie, czy nie, dużo się nauczymy”.

Inhibitory KMO były jedną z wielkich historii terapeutycznych HD w 2011 roku. KMO to enzym, który zmienia równowagę między związkiem chroniącym neurony – Kyna – a innym, który je uszkadza – Quin. Lek opracowany przez grupę Paula Muchowskiego, JM6, jak donoszono, zmniejszał aktywność KMO i umożliwiał myszom z HD dłuższe życie. Ladislav Mrzljak ujawnił najlepszego kandydata CHDI na inhibitor KMO – CHDI-246. Ten zaprojektowany lek ma korzystne właściwości i jak dotąd wydaje się wywoływać zdrowe zmiany w chemii mózgu oraz wydaje się bezpieczny. Co ciekawe – podobnie jak JM6 – CHDI-246 nie wchodzi faktycznie do mózgu. Zamiast tego wydaje się wywoływać pozytywne efekty poprzez hamowanie KMO w komórkach krwi. To nowe i przełomowe podejście do rozwoju leków na mózg – ale jeśli zadziała, prawdopodobnie się przyjmie.

CHDI teraz kontynuuje testy CHDI-246 na trzech różnych modelach gryzoni HD. To bardziej rygorystyczne niż wiele leków przechodzi, ale uważamy, że to kluczowe, aby testować leki w ten sposób, aby upewnić się, że tylko najlepsze przechodzą do kosztownych i czasochłonnych badań na ludziach.

Inny gigant farmaceutyczny, Novartis, właśnie zakończył badanie na ludziach w HD. Graham Bilbe opisał, jak ich lek, Mavoglurant, blokuje receptory glutaminianu w mózgu i jest przeznaczony do leczenia objawów HD – szczególnie niepożądanych ruchów. Wyniki badania powinny zostać ogłoszone wkrótce. Jedna ważna lekcja tutaj to to, jak długo trwa przekształcenie pomysłu w lek – idea blokowania receptorów glutaminianu zaczęła się dekady temu i po latach intensywnej pracy dopiero teraz jest testowana na pacjentach.

Zrobić to dobrze za pierwszym razem

Przy wszystkich tych lekach gotowych do testowania, kluczowe jest, aby następna generacja badań na ludziach w HD była inteligentna i efektywna. Testowanie leków jest niezwykle drogie, więc istotne jest, aby zrobić to dobrze za pierwszym razem. Na szczęście to był obszar badań nad HD, w którym dokonano realnego postępu i uważamy, że jesteśmy teraz gotowi do testowania leków czekających w kolejce.

Na czele wysiłków CHDI w zakresie badań klinicznych stoi Christina Sampaio. Jako była szefowa Europejskiej Agencji Leków, Sampaio wnosi bogactwo wiedzy w testowaniu leków i ich zatwierdzaniu – a jej moce są teraz skupione, jak laser, na chorobie Huntingtona! Sampaio, która nie wstydzi się wyrażać kontrowersyjnych opinii, stwierdziła, że musimy odejść od podejść, które nie przyniosły rezultatów w przeszłości. Musimy przeprowadzać inteligentne badania, zamiast dużych lub długich badań, zasugerowała.

Sampaio zauważyła również, że nowe terapie prawdopodobnie będą najpierw testowane u osób z objawami HD, gdzie możliwe jest ocenianie sukcesu. Terapie, które zadziałają, będą następnie testowane, aby sprawdzić, czy mogą zapobiec rozwojowi objawów. Powtórzyła wcześniejszą ideę, że może być potrzebnych wiele terapii o różnych efektach, aby zwalczyć HD.

Oznaczając koniec jednej ery i początek nowej, Sarah Tabrizi (University College London) ogłosiła końcowe 3-letnie dane z międzynarodowego badania TRACK-HD. TRACK-HD miało na celu zidentyfikowanie najlepszej kombinacji pomiarów do testowania leków w różnych stadiach HD – biomarkerów, o których wspomnieliśmy wcześniej. Tabrizi pokazała, jak zestaw narzędzi TRACK-HD mógłby być używany do decydowania, ile osób byłoby potrzebnych do badania dowolnego leku i jakie biomarkery byłyby najlepsze do jego testowania.

TRACK-HD zidentyfikowało zmiany w mózgu na długo przed oficjalną diagnozą objawów w HD. To może brzmieć niepokojąco, ale można to również postrzegać jako dobrą rzecz, ponieważ sugeruje, że mózg jest naprawdę dobry w kompensowaniu uszkodzeń. Jak ujęła to Tabrizi, „jest wiele, co możemy uratować”.

Mając to na uwadze, Tabrizi ogłosiła nowe badanie, TrackOn-HD, mające na celu zbadanie tych funkcjonalnych zmian w mózgu HD przed pojawieniem się oznak choroby, aby pomóc nam zrozumieć, jak mózg kompensuje i miejmy nadzieję, dać nam biomarkery do badań w 'przedobjawowym’ HD.

Myślenie w szerokiej perspektywie

Rozmowa o 'początku’ objawów HD stworzyła scenę dla Marka Guttmana (Centre for Movement Disorders, Ontario) do otwarcia debaty na temat tego, jak definiowana jest choroba Huntingtona. Czy HD jest obecne od urodzenia, czy zaczyna się, gdy neurolog ją diagnozuje, czy też istnieje 'spektrum’ objawów, które pojawiają się stopniowo przez wiele lat? To ważny temat, ponieważ diagnoza 'początku’ jest powszechnie używana do informowania ważnych decyzji, takich jak praca i planowanie rodziny – a także kontroluje wejście do badań klinicznych i zatwierdzanie nowych leków.

Ten obszar jest prawdopodobnie mniej kontrowersyjny, niż mogłoby się wydawać z często słyszanych silnych opinii. Zarówno pacjenci, jak i lekarze są świadomi 'miękkich’ zmian, które poprzedzają 'oficjalną’ diagnozę HD. Być może więc wszystko, czego potrzeba, to zgodzić się na lepszy język do ich opisania. Rozpoczęła się dyskusja ze społecznością globalną, mająca na celu wyjaśnienie tego obszaru.

W swoim końcowym wystąpieniu Michael Hayden (Uniwersytet Kolumbii Brytyjskiej) spojrzał daleko w przyszłość. Najnowsze dane sugerują, że HD może być dwa razy częstsze niż wcześniej sądzono. W połączeniu ze starzejącą się populacją, twierdzi Hayden, HD stanie się stosunkowo powszechną chorobą, z większością przypadków występujących u osób starszych – coś, o czym będą musieli pomyśleć planiści opieki zdrowotnej. Tymczasem badania Haydena nad próbkami nasienia, mające na celu ustalenie, jak często liczba CAG wzrasta lub maleje, prawdopodobnie poprawią wiarygodność poradnictwa genetycznego dla osób zagrożonych HD.

Nowa era

Mieliśmy wielkie nadzieje związane z Konferencją Terapeutyczną 2012 i nie zawiedliśmy się. Rozpoczyna się nowa era w rozwoju leków na chorobę Huntingtona, z szeregiem terapii gotowych do testów na pacjentach, które zostały stworzone specjalnie dla HD, wykorzystując wiedzę mozolnie zdobywaną od czasu odkrycia mutacji HD prawie dwadzieścia lat temu. To stawia nas w zupełnie innym miejscu niż byliśmy jeszcze pięć lat temu.

Nie tylko mamy leki do przetestowania – i więcej w przygotowaniu – ale mamy też jasne wyobrażenie o tym, jak je testować, dzięki badaniom takim jak TRACK-HD. Nadchodzące badania kliniczne powinny być dobrze prowadzone, inteligentne i efektywne. Nie ma gwarancji, że jakiekolwiek eksperymentalne leczenie zadziała, ale możemy być pewni, że badania i testowane leki będą najlepsze z możliwych.

Jeśli chodzi o szczegóły, warto nasłuchiwać wiadomości o lekach hamujących PDE i badaniach nad wyciszaniem genów w nadchodzących miesiącach i latach. Gdziekolwiek czytasz ten artykuł, tam będziesz mógł znaleźć najnowsze informacje ze świata badań nad terapiami HD.

Dowiedz się więcej

• Nasz najnowszy artykuł o wyciszaniu genów
• Nasz artykuł o SPT4 i koncepcji maszynerii wytwarzającej RNA jako celu dla leków
• Nasz artykuł o Sirtuinie-1
• Nasz artykuł o lekach z palcami cynkowymi
• Nasz artykuł o inhibicji KMO
• Nasz artykuł o Track-HD
• Fundacja CHDI, organizatorzy Konferencji Terapeutycznej