Prana Biotech publikuje dane z badań na zwierzęcych modelach choroby Huntingtona dla PBT2
Prana Biotechnology opublikowała dane pokazujące, że ich lek PBT2 jest skuteczny w zwierzęcych modelach choroby Huntingtona
Huntington Study Group i Prana Biotechnology prowadzą obecnie badanie kliniczne Reach2HD, aby ustalić, czy lek PBT2 jest skuteczny u pacjentów z chorobą Huntingtona. Teraz opublikowali dane przedkliniczne stojące za badaniem, pokazujące, że lek jest skuteczny w dwóch zwierzęcych modelach choroby Huntingtona.
Historia PBT2
Wiele rodzin dotkniętych chorobą Huntingtona było podekscytowanych informacją o nowym graczu opracowującym nowatorskie leczenie choroby Huntingtona. Prana Biotechnology, firma zajmująca się rozwojem leków w Australii, opracowała nowy lek, który nazywają PBT2.
HDBuzz pisał już wcześniej o Pranie i ich leku, który działa w zaskakujący i nowatorski sposób. Chociaż nie wszystkie szczegóły są zrozumiałe, lek ma na celu zakłócenie interakcji między białkiem huntingtyny a miedzią.
Ingerowanie w miedź w organizmie może wydawać się dziwnym i zaskakującym sposobem na walkę z chorobą Huntingtona, ale istnieje historia badań nad zmianami w zawartości miedzi w mózgu pacjentów z chorobą Huntingtona.
Inna choroba genetyczna zwana chorobą Wilsona jest spowodowana mutacjami w genie, który pomaga komórkom pozbywać się nadmiaru miedzi. Komórki pacjentów z chorobą Wilsona gromadzą zbyt dużo miedzi, ponieważ nie wiedzą, jak się jej pozbyć, z powodu wadliwego genu.
Okazuje się, że pacjenci z chorobą Wilsona mają uszkodzenia mózgu w tych samych obszarach co pacjenci z chorobą Huntingtona, a w chorobie Huntingtona te części mózgu również gromadzą miedź. Wspiera to ideę, że miedź może być ważna dla konkretnych części mózgu, które obumierają w chorobie Huntingtona.
Na podstawie wewnętrznych badań sugerujących, że PBT2 jest skuteczny w chorobie Huntingtona, Prana Biotechnology zaczęła współpracować z Huntington Study Group, aby rozpocząć badanie ich leku u pacjentów z chorobą Huntingtona. Badanie, obecnie prowadzone w USA i Australii, nosi nazwę Reach2HD.
To badanie nastąpiło tak szybko, że niewiele osób spoza firmy widziało dane sugerujące skuteczność ich leku. Teraz opublikowali te dane, aby wszyscy mogli je zobaczyć w nowym Journal of Huntington’s Disease.
Modele zwierzęce
Zanim lek zostanie przetestowany na ludziach, naukowcy chcą mieć pojęcie, czy jest on bezpieczny i skuteczny. Jedynym sposobem na zbadanie tego jest podanie leku zwierzętom, które zostały genetycznie zmodyfikowane tak, aby nosić ten sam zmutowany gen HD co ludzcy pacjenci.
Te zwierzęta mają problemy, które w pewnym stopniu naśladują te doświadczane przez pacjentów z chorobą Huntingtona. Chociaż zwierzęta nie mają choroby Huntingtona, zapewniają one obiektywny sposób testowania, czy lek ma wpływ na problemy spowodowane ekspresją zmutowanego genu HD.
Aby przetestować PBT2, zespół naukowców pod kierownictwem Stephena Massy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Francisco, zwrócił się do dwóch różnych zwierzęcych modeli choroby Huntingtona. Najpierw użyli maleńkiego robaka o wielkiej nazwie –
Zmuszenie robaków C. elegans do ekspresji genu podobnego do tego, który powoduje chorobę Huntingtona u ludzi, powoduje, że robaki te stają się sparaliżowane i niezdolne do ruchu. Ponieważ robaki są tak małe i mają bardzo krótki okres życia, mogą być używane do szybkiego testowania, czy lek zmniejsza szkody związane ze zmutowanym genem.
Drugim zwierzęciem użytym do badania skuteczności PBT2 była mysz, która została genetycznie zmodyfikowana tak, aby ekspresjonować zmutowany gen HD. Ten gen sprawia, że chorują bardzo szybko – mają problemy z koordynacją ruchów, wykazują kurczenie się mózgu podobne do tego obserwowanego u pacjentów z chorobą Huntingtona i ostatecznie umierają bardzo młodo. Te myszy stanowią proste narzędzie do testowania leku na chorobę Huntingtona – naukowcy mogą po prostu podać myszom lek i zobaczyć, czy może on poprawić którykolwiek z ich objawów.
Wyniki
W modelu robaka PBT2 był bardzo skuteczny – robaki leczone PBT2 były w stanie żyć znacznie dłużej bez paraliżu. Ratowanie robaków jest miłe, ale to długa droga do ludzi! Myszy, mimo że są małe i mają dość proste zachowania, są znacznie bliższe ludziom. Jak PBT2 poradził sobie u myszy z chorobą Huntingtona?
Za życia myszy z chorobą Huntingtona leczone PBT2 wykazywały pewną poprawę w koordynacji ruchów – to znaczy były nieco mniej niezgrabne. Co ciekawsze, leczenie PBT2 znacząco przedłużyło przeżycie myszy z chorobą Huntingtona: myszy leczone lekiem żyły około 26% dłużej niż myszy nieleczone. To całkiem przyzwoite przedłużenie, choć powinniśmy pamiętać, że myszy nadal były dość chore w przedłużonym okresie życia.
Inne parametry również uległy poprawie dzięki leczeniu PBT2. Podobnie jak wielu pacjentów z chorobą Huntingtona, te myszy tracą na wadze. Utrata wagi może być poważnym problemem dla pacjentów z chorobą Huntingtona i trudno z nią walczyć. Leczenie PBT2 pomogło myszom z chorobą Huntingtona utrzymać masę ciała w dość dramatyczny sposób.
W mózgu myszy z chorobą Huntingtona wykazywały kurczenie się podobne do tego, jakiego doświadczają pacjenci z chorobą Huntingtona. Ta utrata została znacząco, ale nie całkowicie, zahamowana przez leczenie myszy PBT2. Sugeruje to, że lek nie tylko maskuje objawy, ale może faktycznie powstrzymywać śmierć komórek mózgowych, która powoduje występowanie objawów.
Zastrzeżenia i pytania
Ogólnie rzecz biorąc, łatwo zrozumieć, dlaczego ci naukowcy byli podekscytowani wynikami PBT2. Korzystne efekty u myszy są szczególnie imponujące.
Jak w przypadku każdego badania przeprowadzonego na zwierzętach, warto zastanowić się nad ograniczeniami. Myszy, na przykład, były leczone PBT2 od 3 tygodnia życia – zasadniczo od momentu, gdy zaczynają samodzielnie jeść i pić, zamiast karmić się od matek. To nie jest to, co będzie się działo u ludzi, którym lek będzie podawany dopiero po wystąpieniu objawów. Czy PBT2 może działać, nawet jeśli jest podawany dopiero wtedy, gdy ktoś jest już chory? Po prostu jeszcze tego nie wiemy.
PBT2 ma przewagę nad niektórymi innymi eksperymentalnymi lekami w chorobie Huntingtona. Po pierwsze, wiadomo, że dostaje się do mózgu, gdzie musi być, aby działać. Ponadto, wykazano już, że jest dobrze tolerowany przez pacjentów z chorobą Alzheimera, co zmniejsza prawdopodobieństwo, że lek zawiedzie z powodu skutków ubocznych.
Badanie kliniczne obecnie badające PBT2 u pacjentów z chorobą Huntingtona jest formalnie zaprojektowane tylko do zbadania, czy lek jest bezpieczny u pacjentów z chorobą Huntingtona, gdy jest podawany przez 26 tygodni. Ale badacze mierzą również wiele zmian u tych pacjentów spowodowanych chorobą Huntingtona, w tym zmiany w zachowaniu, problemy z myśleniem i zmiany biologiczne we krwi, moczu i mózgu. Przyjrzenie się tym rzeczom teraz może dać nam wskazówkę, czy PBT2 jest skuteczny.
Szczególnie w świetle tych pozytywnych wyników na modelach zwierzęcych, HDBuzz jest zachęcony informacją, że badanie jest już w pełni zrekrutowane i z niecierpliwością czekamy na wyniki.
Dowiedz się więcej
Więcej informacji o naszej polityce ujawniania informacji znajdziesz w naszym FAQ…
